Een kleine elf jaar later is zowel KVC als de KNBB financieel gezond, is sprake van een toenemend ‘wij’ gevoel, en zijn een aantal projecten met succes afgerond.
Hierin heeft Jaap Labrujere een belangrijk aandeel gehad! We kijken met hem terug op de afgelopen 11 jaar, op alle hoogte- en dieptepunten, en we kijken vooruit naar de gewenste toekomst voor het Nederlandse biljart.
Jaap, u stopt als voorzitter van KVC. Waarom eigenlijk – zou u niet veel liever doorgaan?
Statutair is vastgelegd dat een voorzitter maar drie termijnen mag aanblijven. En daarbij vind ik dat het na bijna elf jaar ook wel tijd is voor nieuw elan.
Terugkijkend op uw jaren van voorzitterschap, waar bent u het meest trots op?
Het meest trots ben ik op het feit dat vóór mijn aantreden de KNBB in heel zwaar financieel weer verkeerde en dat nu de KNBB financieel zo gezond is als een vis. Ik durf zelfs te zeggen dat de KNBB financieel gezonder is dan ooit. Ook ben ik trots op het feit dat wij nooit een bestuurscrisis hebben gehad. Het bestuur van de KNBB Vereniging Carambole is altijd zeer solide, eensgezind en standvastig geweest. Ik ben er ook trots op dat alle districten binnen boord zijn gebleven en dat wij er zelfs een district bijgekregen hebben.
"Het meest trots ben ik op het feit dat vóór mijn aantreden de KNBB in heel zwaar financieel weer verkeerde en dat nu de KNBB financieel zo gezond is als een vis. Ik durf zelfs te zeggen dat de KNBB financieel gezonder is dan ooit."
Wat hebt u als het lastigst ervaren / wat ziet u als een dieptepunt?
Tijdens ons proces om de KNBB gezond te maken was er tijdens dit proces en zelfs ook daarna vaak gedonder met het bondsbestuur. Wij hebben echter als bestuur van de KVC altijd vastgehouden aan onze strategie, echte dieptepunten heb ik dan ook niet gekend. Niet iedereen houdt ervan als er doorgepakt wordt, maar dat dit hoog nodig was bewijst de huidige situatie. Wij hebben in die periode altijd de steun gehad van onze districten en daar ging het tenslotte om.
U staat bekend als iemand die graag het voortouw neemt, en die vaak heeft gepleit voor verandering en of vernieuwing. Kunt u een voorbeeld geven van zo’n verandering of vernieuwing die goed is gelukt, en waarin u een belangrijk aandeel heeft gehad?
De verzelfstandiging van de sectie carambole binnen de KNBB is naar mijn mening goed gelukt en heeft eraan bijgedragen dat het vertrouwen van onze leden daardoor fors is toegenomen. Een bondsbestuurder zei voor mijn aantreden: “Het aandeel carambole zal alleen maar steeds minder worden”; wij hadden toen ongeveer 78 procent van het ledenvolume. Nu is dat bijna 86 procent! De informele overlegronde die wij hebben ingevoerd in 2008 (het bestuur bezoekt dan de gewesten en districten) heeft het vertrouwen ook goed gedaan en heb ik als zeer zinvol ervaren.
"Het bestuur van de KNBB Vereniging Carambole is altijd zeer solide, eensgezind en standvastig geweest"
U trad aan in een behoorlijk roerige periode. Kunt u die periode beschrijven?
Ik ben gevraagd om voorzitter te worden van de sectie carambole medio 2007. Zes weken later stond er in de grootste krant van Nederland: “KNBB is failliet”. Mijn vrouw zei tegen mij waar begin je nu in hemelsnaam aan. Maar na gesprekken met Evert Hulleman en Gerrit van de Put zijn wij toch de uitdaging aangegaan. Er waren districten die aangekondigd hadden de KNNB te gaan verlaten en er was zelfs een district die al haar leden (1100) al had afgemeld. Eigenlijk kon ik daar wel enigszins begrip voor opbrengen want twee keer in een periode van zeven jaar (2000-2007) een financiële catastrofe is nogal wat. De oorzaak hiervan was financieel wanbeheer. Ik was toen voorzitter van het district Delta Zuid West en ook wij voelden ons besodemieterd.
Ik ben gevraagd om voorzitter te worden van de sectie carambole medio 2007. Zes weken later stond er in de grootste krant van Nederland: “KNBB is failliet”
U vertrekt in een periode dat er betrekkelijke rust is. Weliswaar staan ledenaantallen nog altijd wat onder druk, maar de populariteit van het biljarten lijkt langzaamaan weer aan te trekken, en zowel op social media als in de ‘echte’ media wordt biljarten steeds positiever benoemd. Ook in financieel opzicht staan zowel KVC als de KNBB er goed voor, en op beleidsgebied is sprake van toenemende stabiliteit. Maar om deze rust te kunnen garanderen en om de positiviteit ook in de toekomst te behouden, dat vereist hard werken en een lange adem. Welke uitdagingen liggen er hierbij voor uw opvolger; wat zou u hem of haar willen meegeven?
De toekomst is het allerbelangrijkste. Wie zich niet aanpast aan de veranderende wereld om ons heen zal de boot naar de toekomst missen. De gemiddelde leeftijd van onze leden is vrij hoog dus is er vaak angst om te veranderen. De grootste uitdaging is om juist nu stappen te zetten. Een grote stap is om de KNBB toegankelijk te maken voor iedereen! Er zijn zelfs al districten die dit nu al goed oppakken. Een andere stap is om het districtenstelsel te vereenvoudigen. Provinciale districten zie ik als een grote stap voorwaarts. Ook belangrijk is om bruggen te slaan naar onze collega-bonden of -verenigingen. Er ligt een plan gereed om over te stappen naar provinciale kampioenschappen voor iedereen dus ook voor niet KNBB leden. Ik hoop oprecht dat dit serieus opgepakt gaat worden en ingevoerd wordt voordat het te laat is.
"De toekomst is het allerbelangrijkste. Wie zich niet aanpast aan de veranderende wereld om ons heen zal de boot naar de toekomst missen"
Wat gaat u doen als u geen voorzitter van KVC meer bent – wat zijn uw plannen?
Weet ik nog niet. Eerst maar eens op vakantie gaan en mijn studie aan de “open universiteit van Turijn” waar ik lessen volg in taal, cultuur, kunst en geschiedenis voortzetten en hogere prioriteit geven. Ik heb zowel Nederlandse als Italiaanse roots en ben van plan om meer naar Italië te gaan. Echter ben ik onlangs door een vrij grote sportorganisaties gevraagd of ik op gesprek wil komen dus wie weet? Ik weet dus nog niet wat ik ga doen maar jullie “de KNBB” zal ik nooit vergeten omdat ik helemaal gek ben van het mooie spel dat biljarten heet en ook omdat de solidariteit onder de leden en bestuurders erg hoog is. Wij zijn misschien wel één van de grootste vrijwilligersorganisaties van Nederland en dat wordt wel eens vergeten.
"Wij zijn misschien wel één van de grootste vrijwilligersorganisaties van Nederland en dat wordt wel eens vergeten"
Wilt u nog iets of iemand bedanken?
Eigenlijk wil ik iedereen bedanken. Maar eerst en vooral mijn huidige collega’s en ex-collega´s van de KVC en KNBB, ons personeel maar zeker ook onze districten, alle vrijwilligers en onze bondsraadleden. Een paar namen wil ik best noemen zonder anderen tekort te willen doen en dat zijn Evert Hulleman, Gerrit van de Put, Bart Schoneveld, Santos Chocron en Willem La Riviere. Wij hebben tijdens die moeilijke periode 2007-2011 goed samen gewerkt en dat heeft zich vertaald in waar wij nu staan.
Iets wat we zijn vergeten te vragen / iets wat u nog graag kwijt zou willen?
Ik heb mijn tijd bij de KNBB als zeer leerzaam en zinvol ervaren. Door het gehele land heb ik veel mensen leren kennen die ik erg ben gaan waarderen. Het afscheid valt mij erg zwaar; ik zal jullie allen vreselijk missen. Ik heb altijd alles gedaan in het belang van de KNBB en niet voor de persoon en indien ik iemand ooit in zijn of haar perceptie te na ben gekomen spijt mij dat. Ik hoop dat de toekomstplannen verder gestalte gaan krijgen en dat de KNBB een bond wordt waar iedere biljarter bij wilt horen. Toen ik aantrad werden de bestuurders van de KNBB wel eens arrogant genoemd, ik hoop dat ik dit etiket heb kunnen veranderen want wij hebben elkaar allemaal hard nodig. Het zou mooi zijn indien de KNBB alle biljarters in Nederland op een bepaalde wijze zou kunnen verenigen door middel van samenwerken en met respect voor elkaar. De man en de vrouw aan de tafel “want daar doen wij het voor” en ook de lokaalhouders zouden hier veel baat bij hebben. Dit is de grootste uitdaging die bestuurders hebben om zo de biljartsport zeker te stellen voor de toekomst.
"Het afscheid valt mij erg zwaar; ik zal jullie allen vreselijk missen"
Tekst: KNBB/Rolf Slotboom
Foto’s via Jaap Labrujere